KERİM UĞUR
İzmir’de otizmli bireyler ve aileleri, 2 Nisan Dünya Otizm Farkındalık Günü münasebetiyle ‘İzmir Otizm Yürüyüşü’ düzenledi. Yürüyüşün akabinde otizmli bireyler, basın açıklaması yaparak sıkıntılarını lisana getirdi.
İzmir’de yaşayan otizmli bireyler ve aileleri, 2 Nisan Dünya Otizm Farkındalık Günü’nde, Kabul, Eşitlik, Dahil Olma, İstihdam (KEDİ) Otizm Derneği ve Özel Eğitimciler Derneği’nin düzenlediği yürüyüşte bir ortaya geldi.
Gündoğdu Meydanı’nda toplanan otizmli bireyler ve aileleri, ellerinde “Biz de varız”, “Otizmli olmak tercih değildir”, “Otizmli istihdam et”, “Ben meleksem niçin yanımda değil” ve “Eksik değil otistik” yazılı pankartlarla Kıbrıs Şehitleri Caddesi’nde bulunan Türkan Saylan Kültür Merkezi’ne kadar yürüdü.
Yürüyüşün akabinde otizmli bireyler, basın açıklaması yaparak sıkıntılarını lisana getirdi.
“OTİZMLİLERİN YAŞADIĞI YAPISAL PROBLEMLER BİR TÜRLÜ TAHLİLE KAVUŞAMIYOR”
Nisan ayının Birleşmiş Milletler tarafından Otizm Farkındalık Ayı, 2 Nisan’ın ise Otizm Farkındalık Günü olarak ilan edildiğini belirten 24 yaşındaki Özge Çeltik, “Ülkemizde de her yıl 2 Nisan Otizm Farkındalık Günü aktiflikleri düzenlenmektedir. Fakat bütün bu uzun yıllara rağmen otizmlilerin yaşadığı yapısal problemler bir türlü tahlile kavuşamıyor. Otizmli çocuklar ve aileleri; bakım, eğitim, terapi, sıhhat, hayat aktivitesi ve iş kazandırma hususlarında kâfi devlet desteklemesine ulaşamıyor. Çocuklar, ailelerinin maddi gücü ve otizme bakış açısı paralelinde eğitim ve terapi alabiliyor. Bu yalnız bırakılma hali, otizmli bireyin hayat kalitesini etkilediği kadar aileyi de etkiliyor. ve maalesef bu hayatı deneyimleyen aileler, çocuklarının onlardan sonra ne olacağı konusunda büyük bir tasa ile birlikte yaşıyor” dedi.
“AİLELER, ÇOCUKLARIYLA BİRLİKTE YALNIZ BIRAKILIYOR”
21 yaşındaki Sertaç Özenç ise “Kaynaştırma eğitimine devam eden otizmliler, akran zorbalığına ve ötekileştirilmeye maruz kalıyor. Yasal mecburilik olan Kişiselleştirilmiş Eğitim Planı’nın hazırlanma ve uygulanma süreçleri birden fazla vakit yönetmeliklere uygun yürütülmüyor. Aile, sürecin dışında bırakılıyor. Kaynaştırma öğrencileri yük olarak görülüp sınıfın art sıralarına yerleştiriliyor. Ebeveynler, ‘Sizin çocuğunuza uygun öteki okullar var, çocuğunuza uygun öğretmen takımımız yok’ denilerek okulların kapılarından geri çevriliyor. Toplum ömrü içinde de ayrımcılık sürüyor. Toplu taşıma araçlarında ve lokantalarda müşteriyi, oturdukları apartmanlarda komşusunu rahatsız ettikleri mazeretiyle istenmiyorlar. Çocuk parklarında bile yalnız oynuyorlar. Çocuklarıyla yalnız bırakılıp tüm bakım işlerini üstlenen ebeveynlerden biri, birden fazla vakit iş hayatına veda ediyor. Yani ailenin terapi, eğitim, sıhhat masrafları büyük artış gösterirken aksi orantılı olarak hane geliri azalıyor. Bakımı üstlenen ebeveyn, toplumsal teminattan mahrum kalıyor. Kelamın özeti; aileler, çocuklarıyla birlikte yalnız bırakılıyor. Her yaştaki otizmliye, yalnızlığa mahkum bir hayat reva görülüyor” diye konuştu.
“OTİZMLİLER VE AİLELERİ İÇİN NE YAPTINIZ”
8 yaşındaki Elfin Duru Özkuloğlu da yetkililere seslenerek, “Otizmliler ve aileleri için ne yaptınız, ne yapacaksınız? ve bugün yürüyüşe katılan bizler için en kıymetlisi; otizmin nitekim farkında mısınız” dedi.