Haber: ÇAĞATAN AKYOL – Kamera: SADIK KARAKULOĞLU
Hatay’ın İskenderun ilçesinde bulunan Muradiye Mahallesi’ndeki ağır hasarlı meskeninin yanı başında kurduğu çadırda kalan ve eşyaları ile erzaklarını sakladığı bir alanı bulunan Recep Çetinkaya’nın komşusunun konutu, “kontrollü yıkım” kararıyla yıkıldı. Lakin, denetimli yıkıma karşın enkaz, Çetinkaya’nın eşyalarının bulunduğu alana çöktü. Çetinkaya, “Üç modül eşyamız vardı, ondan da olduk. Bize bir sarsıntı daha yaşattılar” dedi.
Kahramanmaraş merkezli 6 Şubat sarsıntılarının akabinde ağır hasarlı olan pek çok konut yahut bina için ‘acil yıkım’ kararı verildi. Hatay’ın İskenderun ilçesinde de Muradiye Mahallesi’nde bulunan bir bina, ‘kontrollü yıkım’ denilerek geçen günlerde yıkıldı. Yıkımda, binanın yanı başında, depremzede Recep Çetinkaya’nın çadırı ve eşyaları ile erzaklarının da olduğu bir alan ziyan gördü. Çetinkaya, sıkıntılarını ANKA Haber Ajansı’na anlattı.
“TAHTA KESİMLERİNİ KENDİ İMKANLARIMIZLA ÇIKARTTIK”
Sarsıntı anını anlatan Çetinkaya, “Evde 4 bireydik. 2 çocuğum vardı, eşim, ben. ya ne inebildik ne çıkabildik. O denli donduk yani, kaldık. Zelzelenin bitmesini bekledik. Konutun kırıldığını, konutun döndüğünü, sağa sola yattığını, hepsini hissettik. Ufak ufak işte üstümüze düşen tahta kesimlerini kendi imkanlarımızla çıkarttık. Son katımız eksiksiz gitti, bina kırıldı. Çıktıktan sonra mevzu komşuya esasen koştuk. Kendimizi unuttuk. Çok kötüydü” dedi.
“DERDİMİZİ ANLATACAK HİÇBİR YER YOK”
Çadıra da hiçbir halde ulaşamadıklarını lisana getiren Çetinkaya, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Çadırı üniversiteden arkadaşımız gönderdi bize. O olmasa hala tahminen çadırımız olmayacaktı. Garajda bir yerimiz vardı. O da yıkımdan sonra aslında mahvoldu. Yıktılar orayı. Operatöre söylememize karşın, ‘Zarar görür’ eşyalarımız dememize karşın hiçbir biçimde eşyamızı da çıkarttırmadı. Bir şey olmayacağını söyledi ve orayı mahvetti gitti. Kederimizi de kimseye anlatamıyoruz. Karakola gidiyoruz. Bunun parasını operatörden alacağını söylüyor. Artık operatör de kent dışından gelmiş. Çocuklarını bizim için bırakmış, gelmiş. Bu operatörün günahı ne? Hiçbir yüklenici bir firma yok. AFAD’a gidiyoruz, ‘Kriz masasına’ gidin diyorlar. Dalga geçer üzere bize, ‘Boş bir kağıda eşyalarınızı yazın, gidin’ diyorlar. Yani eşyalarımı yazayım da ben dolandırıcı değilim. Ben çocuklarıma haram istemiyorum. Benim başıma nazaran yazdığımın, çizdiğimin parasını sen nasıl ödemeye kalkıyorsun? Benden niçin fotoğraf istemiyorsun? Yani her kağıda gelip yazan devletten para mı alacak? Ben tahminen palavra söylüyorum tahminen. Bir fotoğraf bile çekmediler. Kaygımızı anlatacak hiçbir yer yok. Rezil ettiler bizi, bu türlü koydular.
“50 SEFER SÖYLEMEMİZE KARŞIN REZİL ETTİLER”
Kullanılamaz hale gelen eşyalarından da bahseden depremzede Çetinkaya, şunları söyledi:
“Bir konutumuz vardı. Üç modül eşyamız vardı, ondan da olduk. Bir dipfrizimizi alabilmiştik. Aslında sarsıntı günü benim en son kat çökünce, bütün her şey inince yağmurdan, bütün eşyalarım gitti. Zelzeleden ötürü değil. Birçok eşyama çatı çöktü. Ondan sonra yağmur yedi, iki kesim bazam vardı. Bir buzdolabı almıştım. Güç bela bulmuştum. Çamaşır makinem vardı. Her şeyimi mahvettiler geri. Ne yağım kaldı, hiçbir şeyimi bırakmadılar. Bir de uyarmıyorlar, söylemiyorlar. Benim çocuklarım da orada olabilirdi. 50 sefer söylememize karşın rezil ettiler. Yan komşumuzun konutu, bunu operatör de gelip yıkım yapmadan evvel gördü, konuştuk. Dedik bir, ziyanı olacaksa eşyamızı çıkartalım. 10- 20 dakikamızı almaz. Esasen 3- 5 kesim eşyamız var. ‘Yok, bir şey olmayacak. Birkaç modül taş düşebilir’ dedi. Biz bilmedik ki konutu, bu tarafı başımıza yıkıyormuş. İki konutu yıktı, gitti burada; konut sahibinin de söylemesine, bizim de söylememize karşın.”
“BUNUN NERESİ DENETİMİ YIKIM”
Dertlerini kimseye anlatamadıklarını da belirten Recep Çetinkaya, yıkımın olduğu yeri de göstererek şöyle konuştu:
“Bize bir sarsıntı daha yaşattılar. Esasen mağduruz. Depremzedeyiz ve enkazı tekrar yaşadı çocuklarım. Çocukların psikolojisi bozuldu. Çocuklar içeri bile girmek istemiyor, çadırda bile yatmak istemiyor. Şu çatının haline bakın. Kendi imkanlarımızla temizledik burayı. Oruç oruç temizledik. Kalkmıyor, eski briket bunlar. Şu hale bak ya. Denetimli yıkım bu kelamda. Bunun neresi denetimi yıkım? Mağduruz. Eşyalarım gitti. Kimseye kederimizi anlatamıyoruz. Muhtara gidiyoruz, yapacak bir şey yok. Karakola gidiyoruz, operatörün üstüne topu atıyor. Artık operatörün kabahati ne? Operatör de çoluk çocuğunu bırakmış, benim için buraya, sarsıntıya bana yardım etmeye gelmiş. Kent dışından geldiğini ben biliyorum operatörün. Yazık günah operatöre de. Ben operatörden niçin bunun parasını alayım? Bunun yüklenici bir firması yok mu?”
“YİYECEK EKMEĞE MUHTAÇ OLDUK, HİÇBİR ŞEYİMİZ YOK ŞU AN”
Gittiği yetkili yerlerin hepsinin kendisini diğer yere yönlendirdiğini aktaran Çetinkaya, kelamlarını şöyle tamamladı:
“‘AFAD’a git’ diyorlar, AFAD’a gidiyorum. Orada bana ‘Kağıda yaz’ diyorlar. Gelip bana fotoğrafla burayı, burayı gör; durumum ne, ne ziyanım var diye. Kaygımızı anlatamamanın peşindeyim ben. Yoksa olacak alışılmış bu. Komşunun canı sağ olsun yani. Aslında o da depremzede. O da istemez konutunun yıkılmasını lakin mahvettiler bizi. Ben bunu (briket) eşimle bir arada zorla kaldırıyorum. Bunlar şimdiki briketlerden değil. Eski briket bunlar. Kaldıramıyorsun. Eşimle birlikte oruç ağzımıza burayı mahvettiler bize. Makinemi, dolabımı attım. Yiyeceklerim vardı 2- 3 tane, attım. Hiçbir şey bırakmadılar. Her şeyim çöp oldu. Yani esasen işimiz yok, gücümüz yok, işimizden olduk, işimize geri gidemiyoruz. Hal bu türlü. Yiyecek ekmeğe muhtaç olduk. Hiçbir şeyimiz yok şu an.”